Nie opowiemy Wam tym razem ani o słodyczach, ani o ich szkodliwości dla szkliwa zębów.
Nie o takich cukierkach tu mowa…
PROGRAM CUKIERKI – CO TO TAKIEGO?
Już od pięciu lat, w grupach starszaków realizowany jest program profilaktyczny „CUKIERKI”.
Program ten, rozpowszechniany przez Fundację „Homo Homini” im. Karola de Foucauld, podejmuje tematykę profilaktyki różnego typu uzależnień, także wśród dzieci sześcioletnich. Warto też wspomnieć, że nasza kadra pedagogiczna uczestniczyła w warsztatach wprowadzających do „Programu…” dzięki wsparciu ze strony Ośrodka Profilaktyki i Leczenia Uzależnień w Zabrzu.
Celem Programu jest nie tyle zainicjowanie tematu występowania środków psychoaktywnych i uzależniających, ale przede wszystkim budowanie asertywnej postawy odmowy w sytuacji „bycia namawianym” do ich próbowania. Zadaniem programu jest także wzmocnienie relacji i zaufania do osób dorosłych znanych dziecku (rodzice, dziadkowie, pracownicy przedszkola a później szkoły). Wprowadza jednocześnie zasadę ograniczonego zaufania do obcych dorosłych czy rówieśników obdarowujących substancjami, mogącymi wydawać się atrakcyjnymi.
DLACZEGO CUKIERKI W PRZEDSZKOLU?
Nikogo nie trzeba chyba przekonywać, że wypracowanie zachowań służących bezpieczeństwu dziecka, na podwórku, podczas pobytu w domu pod nawet chwilową nieobecność rodziców, a w przyszłości w szkole i drodze do szkoły, jest warte starań i potrzebne w każdym wieku.
Dzieci przedszkolne poznają w Programie bajkę Agnieszki Grzelak pt. „Cukierki”. Podążając za wydarzeniami oceniają jej poszczególnych bohaterów, oceniają i ćwiczą zachowania w ryzykownych sytuacjach. Szukają prostych sposobów wspierania siebie nawzajem tak, aby nikt w grupie nie czuł się osamotniony a tym samym podatny na „cukierkowe” niebezpieczeństwa. Siła grupy, wsparcie ze strony osób dorosłych (o które uczą się zwracać) oraz miłość rodziców mają za zadanie chronić dzieci przed niebezpieczeństwami w przyszłości.
GALERIA PRAC DZIECI
Prezentujemy galerię wybranych prac dzieci, z krótkim komentarzem wyjaśniającym zakres tematyczny zajęcia.
CZARODZIEJ SOPUCH
(osoba niegodna zaufania niekoniecznie na taką wygląda; czasami niebezpieczeństwo grozi nam ze strony osób ukrywających swoje 
zamiary pod schludnym ubraniem i miłym zachowaniem)
DO KOGO MOŻNA ZWRÓCIĆ SIĘ O POMOC?
(personel przedszkola, szkoły, osoba dorosła pracująca w sklepie, może udzielić pomocy dziecku; warto zwrócić się do kogoś dorosłego w sytuacji gdy czujemy się niepewnie lub przewidujemy niebezpieczeństwo).
CO ZROBIĆ, GDY KTOŚ NAS CZĘSTUJE CUKIERKAMI?
(ilustracja rysunkowa, praktyczne ćwiczenia wypowiedzi i zachowań w podobnych sytuacjach)
CO ZROBIĆ, KIEDY JESTEM SAM/SAMA W DOMU?
(utrwalenie bezwzględnego zakazu otwierania drzwi pod nieobecność rodziców; numery „na alarm”, piosenka „Nie otwieraj drzwi”)
Co ja zrobić mam? W domu jestem sam?
A tu dzwoni ktoś. Nieznany mi gość…
Nie otwieraj, nie otwieraj, nie otwieraj drzwi!
Bo za drzwiami, bo za drzwiami może być ktoś zły!
Ten za drzwiami ktoś, bardzo miły gość
mówi, że coś ma, i że mi to da…
Nie otwieraj, nie otwieraj, nie otwieraj drzwi!
Bo za drzwiami, bo za drzwiami może być ktoś zły!
WRÓŻKA OGNIA KUCHENNEGO
(wyjątkowa rola mamy/taty/personelu placówki troszczących się o dobro dziecka; obdarzanie ich zaufaniem)
POTRAWA, KTÓRA ODCZAROWUJE
(wspólnie spożywany posiłek, szczególnie przy toczącej się rozmowie, ma walory chroniące)
Mamy nadzieję, że niebezpieczne sytuacje będą spotykały nasze dzieci jak najrzadziej.
Nie mniejszą, że będą umiały sobie z nimi poradzić, a gdy trzeba – odmówić.
A gdy tylko chcą – poprosić o pomoc. I że tą pomoc zawsze otrzymają.
KAŻDY TO WIE - RUCH TO ZDROWIE 