Dzień Warzyw, Owoców i Soków

Przedszkolaki mają do spełnienia bardzo trudne zadanie – muszą przerosnąć swoich rodziców! Mało tego – muszą swą niesamowitą energią zarażać rodzinkę, żeby odciągnąć ją od telewizorów 🙂 Ruch, to nie tylko zdrowie, bo przez ruch dzieci również się uczą, a żeby być zdrowym trzeba jeść owoce i warzywa! Nikt chyba nie chce spędzić weekendu w łóżku z gorączką i paskudnym katarem, prawda? Warzywa i owoce są niezbędne dla młodego, rozwijającego się organizmu, a także dla organizmu starszego 😉 aby jak najdłużej młodym pozostał 🙂

Każdego dnia powinniśmy zjadać 5 (tak, tak – pięć…!) porcji warzyw i owoców. Zachęcajmy więc dzieci, aby chociaż spróbowały kalafiora czy groszku, a z czasem z pewnością polubią warzywa.

Więcej informacji na ten temat tutaj .

Tak Dzień Warzyw, Owoców i Soków obchodziły średniaki:

 

Aby być zdrowym – jedz warzywa i owoce!

PANI STOMATOLOG u średniaków

Każdy, kto dba o swoje zdrowie, wie jak ważne jest dbanie o higienę. Prawidłowe mycie zębów zapewni nam śnieżnobiały i zdrowy uśmiech. Pamiętać też trzeba o wizytach  kontrolnych u stomatologa (pani stomatolog zdradziła nam w tajemnicy, że baaaardzo się cieszy kiedy dzieci przychodzą pokazać jej swoje ząbki!!). Bardzo dziękujemy mamie Basi z gr. IV za przybliżenie nam zawodu stomatologa.

SPOTKANIE Z POLICJANTAMI

W tym zawodzie sprawność fizyczna jest niezbędna! Policjantom nie obce długodystansowe biegi czy ćwiczenia na siłowni. Kto marzy o zostaniu policjantem? Niech szybko przebiera się w strój sportowy i korzysta z ładnej pogody 🙂

A po powrocie zapraszamy do obejrzenia prezentacji z wizyty policjantów w naszym przedszkolu.

MAGICZNE KRYSZTAŁY

Fundacja Homo Homini im. Karola de Foucauld w swoim repertuarze programów profilaktycznych dla przedszkolaków ma niezwykle ciekawą propozycję dotyczącą wczesnej profilaktyki przemocy i uzależnienia od  TV, internetu i gier komputerowych. Może kogoś dziwić fakt, że o negatywnym wpływie mediów dyskutują przedszkolne blogerki, bez wątpienia jednak warto wyjaśniać dzieciom gdzie leży cienka granica pomiędzy twórczym wykorzystaniem mediów a uzależnieniem od nich…

Nasze przedszkolaki zostały więc zapoznane z bajką „MAGICZNE KRYSZTAŁY” prezentująca życie mieszkańców Cichej Doliny oraz zmiany, jakie spowodowało pojawienie się Czarownicy Ognichy i Magicznych Kryształów. Kryształy stały się szybko powodem zaprzestania wspólnych zabaw dzieci na łonie natury, spotkań dorosłych mieszkańców Doliny. Większość z nich wpatrywała się bez ustanku w „kryształy” prezentujące odległe krainy, wymarzone podróże i świat marzeń wszelkiego rodzaju…

Spójrzcie, w jaki sposób dzieci wyobrażały sobie szczęście w Cichej Dolinie. To pierwotne, utracone przez zaczarowane kryształy, a następnie odzyskane dzięki rodzinie państwa Fajkoszów.

W ramach cyklu zajęć tematycznych dla dzieci chcieliśmy poznać ich preferencje w zakresie programów telewizyjnych, ulubionych bohaterów i reprezentowanych przez nich postaw. Dzieci rysowały swojego ulubionego telewizyjnego bohatera, a następnie odpowiadały na pytania ankietowe. O tym dlaczego lubią wybrane przez siebie postacie, czy i dlaczego chciałyby znaleźć się na ich miejscu, lub też dlaczego nie, oraz o sposobach naśladowania postaci telewizyjnych opowiedzieli nam starszacy z grupy III. Koniecznie obejrzyjcie ten materiał!

Chętnych rodziców zapraszamy do zapoznania się z krótkim artykułem „Dziecko przed telewizorem„. Artykuł prezentuje jasne zasady i granice bezpiecznego kontaktu z magicznymi kryształami w naszych domach. Polecamy!

A wszystkich, zgodnie z radą zawartą w bajce profilaktycznej „Magiczne Kryształy” zachęcamy do wspólnego spędzania czasu ze sobą. W domu i poza domem, razem ze sobą, ale nie razem z telewizorem!

CUKIERKI

Nie opowiemy Wam tym razem ani o słodyczach, ani o ich szkodliwości dla szkliwa zębów.
Nie o takich cukierkach  tu mowa…

PROGRAM CUKIERKI – CO TO TAKIEGO?

Już od pięciu lat, w grupach starszaków realizowany jest program profilaktyczny  „CUKIERKI”.
Program ten, rozpowszechniany przez Fundację „Homo Homini” im. Karola de Foucauld, podejmuje tematykę profilaktyki różnego typu uzależnień, także wśród dzieci sześcioletnich. Warto też wspomnieć, że nasza kadra pedagogiczna uczestniczyła w warsztatach wprowadzających do „Programu…” dzięki wsparciu ze strony Ośrodka Profilaktyki i Leczenia Uzależnień w Zabrzu.
Celem Programu jest nie tyle zainicjowanie tematu występowania środków psychoaktywnych i uzależniających, ale przede wszystkim budowanie asertywnej postawy odmowy w sytuacji „bycia namawianym” do ich próbowania. Zadaniem programu jest także wzmocnienie relacji i zaufania do osób dorosłych znanych dziecku (rodzice, dziadkowie, pracownicy przedszkola a później szkoły). Wprowadza jednocześnie zasadę ograniczonego zaufania do obcych dorosłych czy rówieśników obdarowujących substancjami, mogącymi wydawać się atrakcyjnymi.

DLACZEGO CUKIERKI W PRZEDSZKOLU?

Nikogo nie trzeba chyba przekonywać, że wypracowanie zachowań służących bezpieczeństwu dziecka, na podwórku, podczas pobytu w domu pod nawet chwilową nieobecność rodziców, a w przyszłości w szkole i drodze do szkoły, jest warte starań i potrzebne w każdym wieku.
Dzieci przedszkolne poznają w Programie bajkę Agnieszki Grzelak pt. „Cukierki”. Podążając za wydarzeniami oceniają jej poszczególnych bohaterów, oceniają i ćwiczą zachowania w ryzykownych sytuacjach. Szukają prostych sposobów wspierania siebie nawzajem tak, aby nikt w grupie nie czuł się osamotniony a tym samym podatny na „cukierkowe” niebezpieczeństwa. Siła grupy, wsparcie ze strony osób dorosłych (o które uczą się zwracać) oraz miłość rodziców mają za zadanie chronić dzieci przed niebezpieczeństwami w przyszłości.

GALERIA PRAC DZIECI
Prezentujemy galerię wybranych prac dzieci, z krótkim komentarzem wyjaśniającym zakres tematyczny zajęcia.

CZARODZIEJ SOPUCH
(osoba niegodna zaufania niekoniecznie na taką wygląda;  czasami niebezpieczeństwo grozi nam ze strony osób ukrywających swoje zamiary pod schludnym ubraniem i miłym zachowaniem)
 

DO KOGO MOŻNA ZWRÓCIĆ SIĘ O POMOC?
(personel przedszkola, szkoły, osoba dorosła pracująca w sklepie, może udzielić pomocy dziecku;  warto zwrócić się do kogoś dorosłego w sytuacji gdy czujemy się niepewnie lub przewidujemy niebezpieczeństwo).

CO ZROBIĆ, GDY KTOŚ NAS CZĘSTUJE CUKIERKAMI?
(ilustracja rysunkowa, praktyczne ćwiczenia wypowiedzi i zachowań w podobnych sytuacjach)

CO ZROBIĆ, KIEDY JESTEM SAM/SAMA W DOMU?
(utrwalenie bezwzględnego zakazu otwierania drzwi pod nieobecność rodziców; numery „na alarm”, piosenka „Nie otwieraj drzwi”)

Co ja zrobić mam? W domu jestem sam?
A tu dzwoni ktoś. Nieznany mi gość…
Nie otwieraj, nie otwieraj, nie otwieraj drzwi!
Bo za drzwiami, bo za drzwiami może być ktoś zły!
Ten za drzwiami ktoś, bardzo miły gość
mówi, że coś ma, i że mi to da…
Nie otwieraj, nie otwieraj, nie otwieraj drzwi!
Bo za drzwiami, bo za drzwiami może być ktoś zły!

WRÓŻKA OGNIA KUCHENNEGO
(wyjątkowa rola mamy/taty/personelu placówki troszczących się o dobro dziecka; obdarzanie ich zaufaniem)

POTRAWA, KTÓRA ODCZAROWUJE

(wspólnie spożywany posiłek, szczególnie przy toczącej się rozmowie, ma walory chroniące)

 

Mamy nadzieję, że niebezpieczne sytuacje będą spotykały nasze dzieci jak najrzadziej.
Nie mniejszą, że będą umiały sobie z nimi poradzić, a gdy trzeba – odmówić.
A gdy tylko chcą – poprosić o pomoc. I że tą pomoc zawsze otrzymają.

CZYSTE POWIETRZE WOKÓŁ NAS – kolejna edycja

Zgodnie z wczesniejszą zapowiedzią, na przededniu wiosny, program profilaktyczny „Czyste powietrze wokół nas” zagościł w grupie VI. 
W przepiękny, przesłoneczny, poniedziałkowy dzień starszacy wybrali się na poszukiwanie szkodliwych dymów. O dziwo, udało im się złapać na zatruwaniu jedynie kierowców samochodów (niektórzy z nich smrodzą spalinami na potęgę!) oraz dwa dymiące kominy! No cóż, sezon grzewczy dobiega końca, więc i dymów z kominów będzie znacznie mniej. Wbrew przypuszczeniom, i można powiedzieć – na szczęście – nigdzie nie napotkali podpalanych traw. Mamy nadzieję, że ta zmora każdej nadchodzącej wiosny nie stanie się w tym roku przyczyną czyjegoś nieszczęścia!

Wracając do programu „Czyste  powietrze…”.  Dzieci wykonały przepiękne prace poobserwacyjne w zespołach. Warto zwrócić na nie szczególną uwagę…

Zespół 1: Natalia, Aleks, Patryk
tytuł pracy: „Ludzie”

  

 

 

 

 

  

                     Zespół 2: Dominika, Oskar, Tomek K., Kacper
tytuł pracy: „Ulice”

   

 

 

 

 

 

Zespół 3: Zuzia, Łukasz, Jacek, Mikołaj
tytuł pracy: „Fabryki”

 

 

 

 

 

 

Zespół 4: Julia, Tomek W., Szymon
tytuł pracy: „Osiedle”

 

 

 

 

 

 

 To jeszcze nie wszystko!
Jeśli chcecie obejrzeć znaczki „Nie pal przy mnie” zaprojektowane przez sześciolatki z grupy VI, koniecznie odwiedźcie posta „Papieros zabiera zdrowie„!

PAPIEROS ZABIERA ZDROWIE

Jak już wspominaliśmy na łamach bloga, dzieci z grup III i VI uczą się asertywnego zachowania wobec biernego palenia, w ramach programu „Czyste powietrze wokół nas”.
Z wielkim zaangażowaniem odgrywały scenki sytuacyjne mające symulować dialogi z  osobami dorosłymi palącymi w ich obecności. Raz zabawnie, raz poważnie, najważniejsze, że dzieci uzbroiły się w świadomość szkodliwości palenia tytoniu dla osób palących oraz ich bliskich.
Mamy nadzieję, że w rozmowie z palącymi rodzicami nie są „wredni”:) Mieli się stać świadomi i asertywni.
Oto jak dzieci z grupy III zaprojektowały znaczki z apelem „Nie pal przy mnie”:

A to znaczki zaprojektowane przez dzieci z grupy VI:

Wkrótce będą mogli Państwo usłyszeć piosenkę o dinozaurze Dinku – maskotce programu. Zaśpiewają ją wspólnie starszaki z grup III i VI.
Premiera niebawem!

CZYSTE POWIETRZE WOKÓŁ PRZEDSZKOLAKÓW

W styczniu bieżącego roku pierwsza grupa starszaków realizowała program przedszkolnej edukacji antynikotynowej „Czyste powietrze wokół nas”. 
W pierwszym etapie realizacji programu dzieci w wyniku prowadzonych obserwacji i dyskusji uczyły się rozpoznawać zagrożenia dla środowiska przyrodniczego wynikające z działalności człowieka. Poznawały sposoby dbania o środowisko (przede wszystkim stan powietrza) oraz sposoby zabezpieczania się przed dymem.
Oto relacja z wyprawy „Detektywów Dymu” – starszaków z grupy III, którzy pomimo siarczystych mrozów wybrali się na poszukiwania źródeł dymów w najbliższej okolicy:

Po powrocie z obserwacji dzieci zabrały się do zespołowego rysowania. Następnie zespoły omawiały swoje prace, identyfikując tym samym odnalezione źródła zanieczyszczeń powietrza.

Zespół 1: Dominik, Kamil O. i Kamila

 

 

 

 

 

Zespół 2: Filip, Wiktoria, Julia 

 

 

 

 

Zespół 3: Karolina, Oskar i Agata 

 

 

 

 

 

 

Zespół 4: Marianna i Marysia

 

 

 

 

 

Rysunek 5: Kamil D.

Te przepiękne prace były wstępem do tematyki palenia tytoniu przez osoby znajdujące się w najbliższym otoczeniu dziecka oraz ćwiczeń w nabieraniu asertywności wobec zagrożenia biernym paleniem… ale o tym opowiemy Wam nastepnym razem…

RATOWNICY W RYSUNKACH

Zajęcia z zakresu udzielania pierwszej pomocy dobiegły już końca. Ratownicy Medyczni z zabrzańskiego pogotowia Eskulap uczyli dzieci prawidłowego reagowania w przypadku kontaktu z osobą nieprzytomną, pokazali dzieciom w jaki sposób przeprowadzać masaż serca i układać nieprzytomnego w pozycji bocznej ustalonej… Do tego wyjące syreny karetki, w której jest tyle ciekawych rzeczy, przejazdy na noszach, możliwość zajrzenia do medycznej torby pełnej skarbów… Oj tak, to coś, czego nasi przedszkolacy długo nie zapomną. Mamy także nadzieję, że o tym, jak pomagać w nagłych wypadkach, nie zapomną nigdy!
W zajęciach uczestniczyły dzieci z grup pięciolatków i sześciolatków. Na pamiątkę niezwykłych spotkań, dzieci narysowały ratownikom przepiękne ilustracje. Oto, jak dzieci spostrzegają obecnie pracę ratowników medycznych:

ALARMOWY 112

Dźwięki piosenki „Alarmowy 112” słychać w tych dniach w całym przedszkolu. W ramach zajęć z pierwszej pomocy dzieci uczyły się, w jaki sposób efektywnie zgłaszać służbom ratunkowym sytuacje zagrażające zdrowiu i życiu. Przy tej okazji dzieci oglądały film Komisji Europejskiej promujący stosowanie uniwersalnego numeru alarmowego 112.

Dzieci z zaangażowaniem próbowały nadążać za melodią i tempem piosenki „Alarmowy 112” , a także ozdabiały numer alarmowy dowolnymi wzorami. Mamy nadzieję, że zapamiętają ten numer na zawsze. I oby jak najrzadziej musiały z niego korzystać!